Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΕΛΛΙΟΥ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΑ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Ἀρμανσμπεργκ την εποχή αυτή βρίσκεται στο στόμα όλων των κατοίκων της Αθήνας, Ελλήνων και ξένων. Ο Μπέλλιος έχει ζωηρή επιθυμία να τον επισκεφθεί και το δηλώνει από την πρώτη μέρα της διαμονής του στην Πρωτεύουσα. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση μια επίσκεψη στο δυναμικό πρόεδρο της Αντιβασιλείας. Ωστόσο οι δυσκολίες ξεπερνιούνται και ο Μπέλλιος παίρνει μια πρόσκληση σε γεύμα. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι εξαιτίας της απουσίας του Όθωνα για τους γάμους του, ο Άρμανσμπεργκ είναι το επισημότερο πρόσωπο του κράτους τις ημέρες αυτές.

9 Ιανουαρίου 1837, Δευτέρα.{.... Ο κόμης Άρμανσμπεργκ βλέπων ότι εμένα δεν εδυνήθη να με μεταχειρισθεί, ως μεταχειρίζεται τους κολακεύοντας αυτόν και τους χρείαν αυτόν έχοντας, όπερ εποίησεν εις την πρώτην βίζιτά μου, μη ευρεθείς εις το σπίτι την ώραν, ήν δι υποδοχήν μου εδιώρισε δια του Μινίστρου των Εξωτερικών και βλέπων ότι εγώ δεν ξαναπήγα και ούτε να υπάγω σκοπόν  δεν είχα, μ΄όλον πλαγίως δια του γαμπρού του Καντακουζηνού προς φίλον μου είπε ότι εύχεται να με ιδεί ...

10 Ιανουαρίου 1837, Τρίτη { ...Επήγα λοιπόν εις αυτό το σπίτι, ανέβηκα επάνω, εμβαίνων εις το κατάλυμα, όπου η γυνή του και αι δύο κόραις (sic) του εκάθοντο, πεμπιλώνοντας χρωματιστά μανδύλια της μύτης. Εκεί ηύρον και τον Μισαήλ, διδάσκαλον  του βασιλέως και τον Γεννάδιον διδάσκαλον της Σχολής των Αθηνών. Εις το τραπέζι είχομεν ομιλίαν περί σχολείων, φιλολογίας, βιβλίων, θεάτρων, Βιέννης και τα τούτων όμοια. Μετά το τραπέζι, όπερ μέτριον ήν, απεράσαμεν πάλιν εις το πρώτον κατάλυμα, οδηγός της κοντέσσας πάλιν εγώ ών και αυτού η ομιλία μας ήτο περί ακριβείας των Αθηνών, ελλείψεως των πλέον ουσιοδεστέρων δια το προς το ζην, περί ανοικονομίας και κακής κτίσεως των οσπητίων και τα τούτων όμοια. Η σύζυγός του, ήτις φαίνεται γεροντοτέρα αυτού, φαίνεται απλή και ουχί τόσον εβγαλμένη εις τον κόσμον και εις μεγάλην συναναστροφήν, ήτις ἰσως με την οικονομίαν του οσπητίου της ενασχολείτο ποτέ (κάπου -κάπου) και ουχί με το μέγαν κόσμον ..... άπορον, παράδοξον και ασυγχώρητον ελάττωμα  και παράδοξος πολιτική αμέλεια, ενώ ο λαός προ μηνών ανησυχεί και με ορθόν λόγον ταράττεται και μάλιστα διότι τρεις άνθρωποι του βασιλέως από χολόρροιαν ήθνηκαν και πάλιν το έθνος κατηγορείται ως φιλοτάραχον. Το αδικούν μεγάλως οι ούτω φρονούντες και λαλούντες.

Ας επανέλθουμε στην τελευταία σελίδα του ημερολογίου του Κωνσταντίνου Μπέλλιου στις 4 Μαρτίου 1837. Στην πρώτη σελίδα του Ημερολογίου του καταχωρείται η ημερομηνία 2 Δεκεμβ. 1836. Μέσα σε τέσσερεις μήνες είδε, μεγαλούργησε και τελικά επανάκαμψε στη Βιέννη.

4 Μαρτίου 1837, Παρασκευή. […] Όλοι λοιπόν συναχθέντες εις αυτήν την κάμαραν επροσμέναμεν τον βασιλέα και την βασίλισσα (εννοεί την Αμαλία).Μετά μισήν ώραν ιδού ανοίγονται αι θύρες της σάλας εις την οποίαν ετοιμασμένη ήτον η τράπεζα και εμβαίνει ο βασιλεύς (Όθων) και η βασίλισσα συντροφευμένοι από οφφικάλιους και την πρώτην δάμαν του Παλατίου. Ημείς εστεκόμεθα όρθιοι κατά γραμμήν, η δάμα δεξιάν και οι άνδρες αριστερά. Επειδή εγώ κατά περίστασιν εστεκόμην πλησίον της θύρας, διηυθύνθη η μαγαλειότης πρώτον προς εμένα, λέγοντάς με ότι με θεωρούσε μισευμένον και ότι ελυπείτο διότι δεν με ξαναείδε και ότι δια τας αξίας προσφοράς μου μοί έδωσε το χρυσούν σταυρόν του Ιππέως και ότι είχεν μεγάλην ευχαρίστησιν περί τούτου και άλλας παρομοίας γλυκείς λέξεις.

Με ερώτησε μετά ταύτα περί του ταξιδίου μου και τω είπον ότι αυτό γίνεται δια Σμύρνης, Κωνσταντινουπόλεως, Βλαχίας κ.τ.λ. ότι με αυστριακόν πολεμικόν πλοίον θέλω μισεύσει και ότι μόλις κατά την πρώτην Σεπτεμβρίου ελευσομένου θέλει φθάσω εις Βιέννα, όπου 45 χρόνους κατοικώ. Ερωτώντας με, αν είναι πολύς καιρός αφότου έφυγα από την πατρίδα μου Μακεδονίαν, τω είπον ότι ήμουν τεσσάρων χρόνων παιδί, ότε οι γονείς μου εξ αιτίας του τουρκικού τυραννικού ζυγού έπρεπε βιαζόμενοι να εγκαταλείψουν και πατρίδα και κτήματα και περιουσίαν και να εύρουν άσυλον εις ξένας γαίας και εις ξένα μέρη.

Ο Μπέλλιος κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του καταμετρούσε άθελά του κι αυτός τις πίκρες του. Τον ενοχλούσε αφάνταστα η μη ανταπόδοση των επισκέψεών του […] δεν εκατεδέχθη να μοί κάμη αντιβίζιταν, όπως ο ίδιος κατ΄επανάληψιν γράφει στο ημερολόγιό του. Εξαίρεση αποτελεί μόνον ο Μακρυγιάννης.

3 Ιανουαρίου 1837, Σάββατον. Σήμερον εξελθών του οίκου συν τω κυρίω Κομπατή επήγαμεν εις τον οίκον του Συνταγματάρχου κυρίου Μακρυγιάννη δια να τω κάμω την οφειλομένην βίζιταν διότι αυτός δύο φορές με επεσκέφθη. Εκεί εύρομεν τον Συνταγματάρχην Νικήταν, τον Τουρκοφάγον καλούμενον, μεθ΄ού ασπασθείς εποιήσαμεν και γνωριμίαν και φιλίαν και υπεσχέθημεν να επισκεπτώμεθα[…]. Ελησμόνησα και τούτο, ότι ο Μακρυγιάννης με επροσκάλεσε να φάγω αύριον εις αυτόν Ελληνικά, τουτέστιν με πολλούς στρατιώτας του και έπρεπε να τω μηνύσω ότι δεν ημπορώ επειδή αύριον θα υπάγω εις τον Αυθέντην Καρατζιάν.

Την επαύριον ήλθεν και ο ωραίος στρατιώτης Σπαρτιάτης, ο Λοχαγός Ν.Πιερράκος προς επίσκεψίν μου και μοί είπεν περί του Τουρκοφάγου Νικήτα ότι έχει χρείαν αργυρίων προς καλλιέργειαν των κτημάτων του και ότι μη έχοντας καμίαν ελπίδα από την μπάνκαν την οποίαν οι Άγγλοι εσκόπευον να ποιήσουν εν Ελλάδι δια να δανείζη τους κτηματίας δεν ηξεύρει τι να κάμη και ει δυνατόν να τον δώσω καμίαν ευκταίαν συμβουλήν. Τω είπον ότι ξένος και διαβάτης ών, δεν ηξεύρω τι να τον είπω και οποίαν συμβουλήν να το δώσω, όταν δε ευοδωθώ εν Βιέννη θέλω επιμεληθή να παρακνήσω τινάς των εκεί μπανκιέρων δια να αποκαταστήσουν αυτοί εδώ καμίαν δανείου μπάνκαν. Μοί είπε προς τούτοις ότι αυτός κατάγεται από την φαμέλιαν του Πετρόμπεη και ότι εξ αιτίας του θανάτου του Κυβερνήτου (Καποδίστρια) ηγανάκτησε και εγκαταλείψας αυτήν την επωνυμίαν, επήρεν την ήδη έχουσαν «Νικόλαος Πιερράκος».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου